VEDA SADECE UFAK BIR VEDA

Hayatima girdigin gun kendimi dunyanin en sansli insani hissettim.Seninle yasadigim tek saniye bile benim icin bir omure es degerdi.Her zaman once senin yasamin,sonra benim dedim.Gozlerinde dunyanin en guzel renklerini,pariltilarini gordum.Seni kendi dunyamin merkezi yapip adeta senle nefes alip verdim.Senin icin canimdan vazgecmeyi goze alip askim icin savasmaya calistim.Cunku asiktim hayat SENDIN ve benim hayatimda sen yoksan hicbirsey yoktu.Simdi dusunuyorum da ben dunyanin en buyuk delisiyim...Gozlerinin gozlerimle bulustugu gunden beri delice bir askla sevdim ve gurur duydum bu askla.Ama simdi o askin beni ne kadar bogdugunu ne kadar nefessiz biraktigini hissediyorum.Bu ask artik bana agir geliyor.Yasamaktan gurur duydugum duygu simdi bogazima takilmis bir ilmek gibi...Eger hayat bana seni veremiyor ve benden de cok seyler alip goturuyorsa ben bu oyundan vazgectim.Ruhumu ruhunla birlestirmistim,hicbirseyden pismanlik duymuyorum,ben savastim kendimce.Ne kadar basarili oldum tartisilir.Ama vicdanim rahat...Ve simdi seni isinle gorusmelerinle ve hayatinda simdiye kadar benden once gelen ne varsa hepsiyle bas basa birakiyorum.Ruhuma taktigin halkayi ben kaldirip yere caldim.Sen ne yaparsin bilmem.Ama ben sensiz bir dunya kuracagim kendime.Orda sen sadece bir siluet olacaksin.Mutlu ol cunku ben artik bunu basaracagim...ELVEDA...